Όταν διαβάζω ένα μυθιστόρημα, ξέρω ότι είναι βγαλμένο από τη φαντασία του συγγραφέα και ανάλογα το περιεχόμενο, «βαθμολογώ» το κάθε βιβλίο. Όταν όμως, διαβάζω μια αληθινή ιστορία, πώς θα’πρεπε να βαθμολογήσω το συγγραφέα που μας τη διηγείται? Δεν είναι προϊόν φαντασίας του και φυσικά, δεν έχεις τη δυνατότητα να εκφράσεις την αντίθεσή σου για το τι κάνει ο πρωταγωνιστής στη ζωή του, καθώς αυτό είναι που παρακολουθείς: τη ζωή του…Η αγαπημένη μου Ειρήνη Φραγκάκη, ανέλαβε μια δύσκολη αποστολή… να μεταφέρει στο χαρτί την πονεμένη ιστορία της Μάγδας… Μιας κοπέλας που θα μπορούσε να είναι η κόρη σας… η αδερφή σας… η κοπέλα της διπλανής πόρτας… Μιας πρωταγωνίστριας που δυστυχώς, ζούσε τη ζωή της ως κομπάρσος… Μιας ζωής που ενώ ξεκίνησε με τις καλύτερες προϋποθέσεις, η συνέχεια αυτής απογοητεύει… Εμένα προσωπικά με τσάκισε, γιατί είχα την τύχη να μεγαλώσω με μια μάνα που μου στάθηκε μάνα & πατέρας μαζί, προφυλάσσοντάς με από κακοτοπιές… ενώ η Μάγδα είχε και τους δυο απόντες! Ο δε πα-ΤΕΡΑΣ της στιγμάτισε την ψυχούλα της, όντας παιδί, με τον ΠΙΟ άρρωστο τρόπο… Η δε μάνα, άβουλη μπροστά σε έναν βίαιο σύζυγο, δε μπορούσε να προστατέψει το βλαστάρι της. Δεν τη δικαιολογώ όμως… Μπορούσε να κάνει νωρίτερα, αυτό που έκανε πολύ αργότερα!!!! Αναπόφευκτο συναπάντημα για τη Μάγδα μας, η ηρωίνη, που ενώ αρχικά κάποιος άλλος της τη χορηγεί, προκειμένου να πραγματοποιήσει τις βρώμικες ορέξεις του, στη συνέχεια, εξαρτημένη πια, της προσφέρει μικρές χρονο-διεξόδους από τη θλιβερή της πραγματικότητα… Επόμενο βήμα για την αθώα πρωταγωνίστριά μας, η μεταμόρφωσή της σε… πεταλούδα… το σημάδι της πόρνης… Ωστόσο, συνέβη κι ένα καλό: η γνωριμία της με τον Αναστάση… τον δυνατό αυτόν άνθρωπο που προσπάθησε να την απαλλάξει από την πορεία της στο γκρεμό… Άραγε, να τα κατάφερε???Καμία πλέον αποστολή για την Ειρήνη μου δεν είναι ‘IMPOSSIBLE’… Φραγκάκη, τα κατάφερες θαυμάσια, κορίτσι μου!!! Η γραφή σου τρέχει γοργά, καθώς παραθέτεις τα γεγονότα και είναι τόσο σημαντικό επίσης να αναφέρω την τρομερά μεγάλη έρευνα που έκανες σε μια δύσκολη περίοδο για σένα… Όσο και να με στεναχωρεί η ιστορία της Μάγδας σου, δε μπορώ να μην παρατηρήσω ότι εκτός από την ψυχή της, κατέθεσες και τη δική σου ψυχή σε αυτό το ΔΥΝΑΤΟ πόνημα… Είθε όλες οι πεταλούδες της νύχτας σε όλον τον κόσμο να βρουν δύναμη να ξεφύγουν από τα δίχτυα του υποκόσμου… των ναρκωτικών… να γίνουν πουλιά, να πετάξουν μακριά προς τη σωτηρία… τη λύτρωση… και τη ΖΩΗ!!!!!!!!